Before the Coffee Gets Cold

خلاصه داستان Before the Coffee gets Cold

در کوچه پشتی کوچکی واقع در توکیو کافه ای وجود دارد. که 140 سال است قهوه های معروفش را که با دقت دم کرده اند، سرو می کند. اما این کافه به مشتریانش تجربه ای منحصر به فرد ارائه می نماید. فرصتی برای سفر به گذشته.

داستان زیبا و تکان دهنده توشیکازو کاواگوچی – ترجمه شده از ژاپنی توسط جفری تورسلو-. به بررسی این سوال قدیمی می پردازد: اگر می توانستید به گذشته سفرکنید چه چیزی را تغییر می دادید؟ مهمتر از آن، چه کسی را می خواهید، شاید برای آخرین بار، ملاقات کنید؟

نقد کتاب Before the Coffee gets Cold

"اگر می توانستی به عقب برگردی، دوست داشتی چه کسی را ملاقات کنی؟" این اپیگراف تمام آن چیزی است که باید قبل از ورود به کافه ای که در کتاب Before the coffee gets cold به تصویر کشیده شده است، پرسیده شود. این رمان که توسط نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سابق گروه تئاتری Sonic Snail، توشیکازو کاواگوچی نوشته شده است، کافه ای را به تصویر می کشد که در آن امکان بازگشت به گذشته وجود دارد.

توشیکازو بسیار هنرمندانه با داستان های فانتزی و علمی تخیلی بازی میکند. و سیستم جادویی ساده و قابل درکی را ترسیم می نماید که جای خود را به داستان های بسیار بزرگتری از زندگی، اندوه و پشیمانی می دهد. در داستان، سفر در زمان مسئله ای مشکل ساز و پر از تناقضات و پیچیدگی هاست، اما توشیکازو سیستمی از سفر در زمان را ارائه می کند که بسیار ساده و بدون پیچیدگی می باشد: فقط پنج قانون وجود دارد. همانطور که پیشخدمت کافه در چند صفحه ی اول کتاب شرح میدهد، در سفر به گذشته امکان ترک کردن کافه وجود ندارد. بنابر این شما فقط می توانید با کسانی که پیشتر به کافه آمده اند ملاقات نمائید. و تحت هیچ شرایطی نمیتواند با سفر و بازدید از گذشته، زمان حال را تغییر دهید. نویسنده با حذف امکان علت و معلول، داستانی را خلق نموده است که در آن، سفر در زمان نسبت به پیشرفت شخصیت های داستان در درجه دوم قرار دارد.

توشیکازو چهار داستان از چهار مسافر را تعریف می کند که از خدمات مرموز کافه یعنی سفر در زمان استفاده می نمایند. این رمان به چهار بخش تقسیم می گردد که داستان های این مشتریان را شرح میدهد، اما در خط سیر داستان، زندگی کارکنان کافه نیز آشکار می گردد. همانطور که داستان پیشرفت می نماید، تغییرِکانون توجه به آرامی موضوع واقعی رمان را آشکار می سازد – کازو توکیتا؛ پیشخدمتی که ریختن قهوه اش امکان سفر در زمان را میسر می سازد.

در حالی که داستان های روایت شده توسط توشیکازو در کتاب، نوعی مطالعات شخصیتی است که غم، تلاش، پشیمانی و یافتن معنایی در زندگی را بررسی می نماید، این داستان کازو است که در نهایت باعث پیوند خوردن هر چهار مشتری کافه می گردد و داستان را یکپارچه می سازد. تجربه تئاتری توشیکازو در انتخاب او برای تقسیم رمان به چهار قسمت، که تمام آن ها صرفا در فضای کافه اتفاق می افتند، بسیار مشهود است. هر شخص داستان متفاوت خود را دارد که با داستان سایر مشتریان تداخلی ندارد و این سرگذشت ها، به هیچ طریقی جز دخالت کازو و شخصیت های زندگی او، با یکدیگر ترکیب نمی شوند. داستان بافی در مورد زندگی کازو در طول رمان، به مرور ظاهر محکم و رواقی زندگی او را از بین می برد تا گذشته ای را که وی با آن دست و پنجه نرم می کند، آشکار سازد. از طریق شرح دادن اشتباهات گذشته و پشیمانی مشتریان کازو، اندوه و نارضایتی کازو نیز روشن می گردد.

توشیکازو داستان های غم انگیزی می نویسد. با اینحال، در نهایت خواننده از نتیجه گیری هایش احساس رضایت می کند. این پیش فرض که نمی توان با سفر به گذشته، زمان حال را دستکاری کرد، باعث ناامیدی می شود. اما این رمان نشان می دهد که اگرچه گذشته را نمیتوان تغییر داد ولی آینده همچنان انعطاف پذیر است و برای تغییر جهت، باز است. شخصیت هایی که توشیکازو به تصویر می کشد این قاعده را می پذیرند که گذشته تغییر ناپذیر است، اما آینده آنها یا کسانی که در زمان حال تحت تاثیر آنها هستند، بدون شک با قدرت سفر در زمانِ کافه تغییر می نماید.

این رمان جذاب و جادویی درباره کشف شادی، علیرغم داشتن گذشته هایی غم انگیز است. حتی زمانی که میتوانیم از گذشته خود بازدید کرده و حوادث آن را مرور نمائیم، خوشبختی و شادی آینده ما به خودمان بستگی دارد که آن را یافته و یا بسازیم.